The salt salt west

 De afeglopen maanden is het universum goed voor ons geweest. 
We zaten namelijk een beetje vast in begin februari. We waren in Kalbarri, een klein dorpje aan de kust met prachtige  hoge kliffen die de oceaan ontmoeten. Woestijn versus water. Het plan was om noordwaarts te reizen maar dus eens aangekomen in Kalbarri trof de warmte ons. Verder reizen in deze hitte was geen optie want het zou alleen nog maar warmer worden.

We keken rond voor jobs in het dorpje maar februari was net de kalme maand van het jaar. Twee radeloze dagen gingen voorbij tot ik een nieuw bericht in mijn mailbox zag. Een restaurantjob die ik de week ervoor had afgeslagen omdat ze niet super veel uren boodt, had nu een ander aanbod: snorkelgids!

De restaurantmanager had op mijn cv gelezen dat ik ervaring had als snorkel- en duikgids en ze hadden net een opening. Hun huidige gids ging naar het noorden  om haar job met walvishaaien terug op te nemen. Ze konden meerdere gidsen aan  boort gebruiken dus Tom was ook deel van het team!

.

.

2,5 maand hebben we daar gewerkt en een gewelie tijd met de zeeleeuwen gehad. Na de tour werkte ik extra uren in het kreeften restaurant en Tom in de kreeften fabriek. Accommodatie kwam met de job en we leefden samen met het andere personeel dat ook voornamelijk uit Europese backpackers bestond. 

.

Begin mei zijn we dan vertrokken want het zeeleeuwen seizoen zat erop en hebben we onze reis hervat. Nu met beter verdraagbare temperaturen! :) 

Om het verhaal rond te maken zijn we nu in Exmouth, hebben we onze collega die met walvishaaien werkt terug gezien en heb ik een week vrijwillgerswerk gedaan
op 1 van de boten hier. We hebben enorm veel gesnorkeld in het Ningaloo rif en gaan nu verder richting de woestijn*. 


* Er zal nog wel zee zijn maar maar zwemmen zal niet meer mogelijk zijn. Verder in het noorden leven zoutwaterkrokodillen in de oceanen, dus zal het bij smachten naar een verfrissende dip moeten blijven. 

Veel Liefs,

Kris en Tom

0

.